De lente heeft bijna haar laatste stappen dit jaar in gezet. Sommige jonge vogels zijn al zover dat ze zelfstandig rondscharrelen en zelf hun maaltje bijeen garen. Anderen moeten nog uit hun vertrouwde, warme ei stappen. Daar kijken ze met frisse blik de wereld in: alles nieuw. Onontdekt, alles open. De wereld aan je voeten. Kun jij je dat voorstellen? Blanco de wereld in stappen?
Deze tijd is voor ons de aanloop naar de zomervakantie en vaak de afronding van het laatste yogablok van het jaar. De laatste lessen, waar soms nieuwe oefeningen in zitten, maar ook al veel bekende. Yoga nodigt je uit met frisse blik de mat op te stappen. Juist ook bij houdingen die je al zo vaak hebt gedaan. Kun jij een oefening in stappen alsof het de eerste keer voor je is? Blanco, zonder verwachtingen? Ben je je bewust van gedachten als: ‘oh, dat is die weer, daarbij krijg ik altijd pijn in mijn rechterschouder’, of ‘ nee hè, dat kan ik nu wel dromen’, of ‘zou ik hier weer duizelig van worden’? Kun je deze gedachten, als ze toch op poppen – en dat doen ze geheid – loslaten? Als een nieuw kuiken – dat werkelijk geen idee heeft wat hem of haar te wachten staat – het moment zelf onderzoeken?
Hoewel een goede yogales zeker ook variatie en wat nieuws biedt, vormt herhaling vast onderdeel van de lessen. Het lichaam heeft namelijk een bepaalde vertrouwdheid nodig om echt tot overgave en verdieping te kunnen komen. Kan je ondanks – of juist in – die herhaling en vertrouwdheid je oefening toch met nieuwsgierigheid tegemoet treden? Laat je je verrassen door wat zich nu aandient, in dit moment? Door hoe je lichaam, die spier, dat gevoel, de adem, jijzelf jou vandaag verrassen met… wie weet wat? Precies dan brengt het je naar de openheid, om onbevangen je lichaam en geest te ervaren zoals het nu is en niet anders.
Dat vraagt wel moed. Loslaten van verwachtingen, van houvast, overtuigingen. ‘Oefenen vanuit Samtosha (Sanskriet voor tevredenheid)’ krijgt daardoor meer ruimte. Je hoeft immers niet aan allerlei ideeën te voldoen, van jezelf of van anderen. Als je echt die frisse blik kunt toelaten, geef je jezelf niet alleen de mogelijkheid je te laten verrassen door hoe dit moment zich aandient, maar help je jezelf ook te accepteren als het misschien helemaal niet zo’n prettig moment blijkt te zijn. Als zich bijvoorbeeld stijfheid of pijn aandient. Of verdrietige gevoelens. Door je labels ervan af te halen, of het ‘prettig’ of ‘onprettig’ is of zou moeten zijn, is ook dat helemaal oké. Precies zoals het nu voor je is. Dat betekent ook een diep respect voor je lichaam en bovenal voor jezelf, wie jij ten diepste bent, nu, op dit moment. Inclusief alles. Iets anders is er niet, hier heb je het mee te doen. Met dit lichaam, deze geest. Met deze adem die beide zo vanzelfsprekend verbindt. Elke keer dat je in- en uitademt. Daar kan yoga je brengen, bij dat wat er eigenlijk al is. Dat maakt heel en compleet. En ergens heel intiem. Dichter bij jezelf kun je immers niet komen. Zo thuis. En dan is het eigenlijk elk seizoen lente, elke les. Elke keer kan je fris de mat op stappen. Welkom!
Lente